mam twarz pełną skruchy, bo nie tak chciałem tu żyć.
i nawet jeśli sto par oczu jest na mnie, ciekawe ile stąd miałbyś odczuć o kłamstwie.
brat, powiedz, co masz z życia? ja mam parę ran, nie do zszycia.
jeśli nie chcesz cierpieć to też przestań ranić.
prawda boli, szczerze? dziś już nie chciałbym jej odkryć..
nie ucz mnie jak żyć, bo życia mam potąd.
zniszczona psychika. przez kogo? nie pytaj.
czas goi rany? kto tak powiedział? na tym pieprzonym betonie wciąż leżą wspomnienia.
za odwagę trzeba płacić, strach jest za darmo.
wszystkim tym, co znają mnie i moją duszę nie zrobię tego dziś, to nie zrobię tego później.
ja wciąż gonię, wiesz jak żyje człowiek. gdybym się zatrzymał drugi raz bym już nie pobiegł.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz